22 Jan Δημήτρης Γέρος Ζωγραφική Ατομική Έκθεση από 26/01 έως 18/02 στην Γκαλερί Σκουφά
Εγκαινιάζεται την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017, στις 8.00 μ.μ., στην Γκαλερί Σκουφά, η ατομική έκθεση ζωγραφικής του Δημήτρη Γέρου, ο οποίος επανέρχεται μετά από 20 χρόνια στην Αθήνα, με ολοκαίνουρια έργα του. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 18 Φεβρουαρίου, ενώ στη συνέχεια θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη, τη Λευκωσία και τη Νέα Υόρκη.
Πρόκειται για μονόχρωμα έργα σε καμβά, κυρίως μαύρα και κάποια κόκκινα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως συνέχεια των ασπρόμαυρων σιλουετών των μέσων του 18ου αι., αλλά και των ελληνικών μελανόμορφων αγγείων του 7ου αι. π.Χ.
Όλα τα έργα δημιουργήθηκαν μέσα στο 2016 και, εκτός από μερικά σύμβολα της ζωγραφικής του που συναντάμε και σε αυτή τη δουλειά, όπως το ανθρωπάκι που τρέχει, τα σύννεφα, τον ορίζοντα κ.α., δεν έχουν μεγάλη σχέση με τους λαμπερούς, πολύχρωμους πίνακες, για τους οποίους μας είναι περισσότερο γνωστός. Εξάλλου, η ίδια η θεματολογία του έχει αλλάξει πολύ, παρ’ όλο που εξακολουθεί να διατηρεί αμείωτο τον προβληματισμό του για το περιβάλλον και τα σχετικά με αυτό ανθρώπινα δημιουργήματα.
Τα περισσότερα από τα νέα του έργα είναι επηρεασμένα από τα πρόσφατα θλιβερά πολιτικά γεγονότα και το μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο έχει βιώσει από πολύ κοντά, αφού περνάει μεγάλα χρονικά διαστήματα στη Μυτιλήνη. Έτσι, θα δούμε, μεταξύ άλλων, καλοζωγραφισμένες φιγούρες πιθήκων με ανθρώπινο πρόσωπο, ως νέα «Πολιτικά Ζώα», μετανάστες να παλεύουν με τα κύματα, ενώ ένας γυμνός άγγελος έρχεται από τον ουρανό, κρατώντας το σωσίβιο που θα μπορούσε να μοιάζει άλλοτε με στεφάνι επιβράβευσης των αγώνων τους και άλλοτε με νεκρικό του πνιγμού τους, ή να απειλούνται από γιγάντια κοράκια και αετούς, με τους οποίους ο Καλλιτέχνης υπονοεί τους βάρβαρους Τούρκους διακινητές, αλλά και τον κινέζο ακτιβιστή-εικαστικό AiWeiWei που βιντεοσκοπεί τους ταλαίπωρους Ανατολίτες, την ώρα που πορεύονται προς το άγνωστο.
Ας σημειωθεί πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Δημήτρης Γέρος χρησιμοποιεί τη δουλειά του για να σχολιάσει θέματα της επικαιρότητας. Το 1969, πρώτα στο Ινστιτούτο Γκαίτε της Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία στη Νέα Γκαλερί της Αθήνας, παρουσίασε, διακινδυνεύοντας την ελευθερία του, έργα μεγάλων διαστάσεων, πάλι μαύρα, πολλά από τα οποία ήταν καλυμμένα με συρματοπλέγματα που μέσα τους αναβόσβηνε ένα κόκκινο φως, διαμαρτυρόμενος κατά της στρατιωτικής χούντας. Το 1993, επίσης, είχε εκθέσει σειρά έργων στην γκαλερί Σκουφά, με τίτλο Λεκέδες και με το μαύρο χρώμα να κυριαρχεί ξανά, ως καταγγελία στον σκοταδισμό και την παραπληροφόρηση του ημερήσιου Τύπου.
Η προηγούμενη έκθεση του Δημήτρη Γέρου στην Αθήνα είχε πραγματοποιηθεί, πριν από 20 χρόνια, το 1997, στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών.
Η Αθηνά Σχινά γράφει, μεταξύ άλλων, για τα έργα της έκθεσης:
«Σε αυτή του την ομάδα έργων, ο ζωγράφος σκιαμαχεί με διλήμματα της ζωής. Είναι περισσότερο λιτός και δραματικά καυστικός, πιο αινιγματικά περιεκτικός και υπαινικτικά πυκνός. Η αφηγηματικότητα της πλοκής δεν χάνει, λόγω ενός υφέρποντος, αλλά ελεγχόμενου συναισθηματισμού, τους στόχους της, καθώς ενδυναμώνει τα ποικίλα επίπεδα των σημασιών της. Ο Δημήτρης Γέρος με κριτική και αυτοσαρκαστική, με αναθεωρητική και στοχαστική διάθεση, με στωικότητα και κλαυσίγελο, με ερωτισμό κι αποκαθήλωση των συμβάσεων, χωρίς να λείπει το χιούμορ κι ο πόνος, υποβάλλει στον θεατή ένα ιδιαίτερο κάθε φορά κλίμα, το οποίο τον κάνει να αποκωδικοποιεί αμεσότερα την παρασημαντική των θεμάτων που οπτικά εκείνος διαβάζει και μουσικά σχεδόν αισθάνεται. Τα συγκεκριμένα θέματα, μέσα από το άρωμα και την νοσταλγία του «χαμένου παραδείσου», παριστάνουν, αλλά και την ίδια στιγμή παραπέμπουν σε ευρύτερες εκτάσεις του νου και της φαντασίας. Και είναι σίγουρο, πως αυτές οι ανέσπερες και φωταυγείς εκτάσεις, μεταφέρουν το βλέμμα στις λευκές και ανομολόγητές τους αλήθειες, τις ακατάγραφες, που τις διαισθανόμαστε να υπάρχουν, πέρα και πολύ μακρύτερα από την ασπρόμαυρη, εικαστική τους οθόνη».
No Comments