21 Jul Η ανθρωπιά στις …”απάνθρωπες” μέρες μας!

Αγαπητό Cretalive,

Αν δεν το ζούσα, ειλικρινά, δύσκολα θα το πίστευα. Υπάρχει πράγματι, ανθρωπιά στις απάνθρωπες μέρες μας και μάλιστα από νέους! Μην ξανακούσω σχόλια αρνητικά για την “κακομαθημένη” νεολαία μας λοιπόν…

Εξηγούμαι… Βρέθηκα προ ημερών με τους ηλικιωμένους γονείς μου, ο ένας εκ των οποίων στο αναπηρικό αμαξίδιο, σε μία συναυλία του Δήμου στο Κηποθέατρο “Ν. Καζαντζάκης”. Δυστυχώς, στην πόλη που ζούμε τα πάντα είναι δύσκολα για τους ανθρώπους με αναπηρίες. Ο πατέρας μου ήθελε πολύ να παρακολουθήσει αυτή τη συναυλία και δεν θα μποσούσα να του χαλάσω χατήρι, με το όποιο κόστος!

Αποφάσισα λοιπόν, ότι παρ’ όλες τις δυσκολίες πρόσβασης, θα πηγαίναμε στη συναυλία. Όταν φτάσαμε εκεί, τα πράγματα ήταν δυσκολότερα απ’ οτι είχα αρχικά φανταστεί. Για να προσεγγίσουμε τα κενά καθίσματα θα έπρεπε να ανεβούμε αρκετά … σκαλοπατάκια. Μία ομάδα εθελοντών σαμαρειτών και ανθρώπων του Ερυθρού Σταυρού που βρίσκονταν εκεί, χαμογελόντας, μου έγνεψαν ότι δεν θα έπρεπε να ανησυχώ γιατί θα μου προσέφεραν βοήθεια…

Συγκινήθηκα! Τους χαμογέλασα κι εγώ με βουρκωμένα μάτια. Μας πλησίασαν και πήραν τον ανάπηρο πατέρα μου, κυριολεκτικά στα χέρια, για να τον σηκώσουν και να έχει κι εκείνος ένα δικαίωμα στον … πολιτισμό που τόσο αγαπά!

Ήταν τόσο χαρούμενος… Είδε φίλους και γνωστούς που είχε να δει τόσο πολύ καιρό. Και αυτό τον έκανε πιο ευτυχισμένο!

Όταν τελείωσε η συναυλία, σκεφτόμουν πώς θα μπορούσα τώρα να τον κατεβάσω. Είχα ξεχάσει, βλέπετε, τους καλούς συνανθρώπους μου που περίμεναν καρτερικά να με βοηθήσουν και πάλι!

“Μην ανησυχείτε, θα φέρνετε τον πατέρα σας σε όλες τις συναυλίες και όλες τις παραστάσεις που θέλει να δει. Κι εμείς θα τον βοηθάμε”!

Τους ευχαριστώ τόσο πολύ όχι γιατί με βοήθησαν- μόνον- αλλά γιατί ο πατέρας μου, μετά την περιπέτεια της υγείας του, θέλει και πάλι να βγαίνει έξω…

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Ε.Μ

Πηγή www.cretalive.gr